telefoncu dükkanı vardı.

Yaşlı adam, telefonunu teslim almak için tekrar dükkâna geldiğinde, Hüseyin Usta ona cihazı uzattı. Telefonu eline alan adam, ekrandaki fotoğrafı gördüğünde gözyaşlarını tutamadı. Telefonun içindeki eski mesajlara ve sesli notlara ulaşabilmişti. Eşinin sevgi dolu sesini tekrar duymak, onun için bir zaman makinesi gibiydi.

Adam, Hüseyin Usta’ya derin bir minnetle teşekkür etti. Telefonu tamir edenin sadece bir usta değil, aynı zamanda kalplerin tamircisi olduğunu söyleyerek dükkandan ayrıldı.

Hüseyin Usta, o gün dükkânını kapatırken derin bir nefes aldı. İşinin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anladı. Bu küçük dükkânda, sadece cihazları değil, aynı zamanda insanların anılarını, duygularını ve umutlarını da tamir ediyordu.

Ve bu hikaye, Hüseyin Usta’nın içtenliği ve el becerisi sayesinde bir telefonun, sadece bir iletişim aracı olmaktan çıkıp, geçmişle olan bağları yeniden kuran bir köprü haline gelişinin öyküsüydü.