Düğün gecemizde

"Lily, özür dilerim. Bunu ne senin ne de kendim için asla istemedim. Ailem... Beni evlendirerek fısıltıların duracağını, beklentilerinin yükünün hafifleyeceğini düşünüyorlar. Bir evliliğin dedikoduları susturacağına inanıyorlar." Sesi çatallaştı, beni saran şok sisini delecek kadar ham bir sesti.

Orada durup sözlerini sindirdim. Gerçek acıydı ama yine de netlik sunuyordu. Evliliğimiz bir aldatmacaydı, karmaşık bir aile itibarı ve sosyal sorumluluk ağını korumak için özenle oluşturulmuş bir yanılsamaydı. Görünüşün her şey olduğu, gerçek mutluluğu feda etmek anlamına gelse bile, bir zenginlik dünyasına itilmiştim.

Pencerenin kenarında oturuyordum, ay ışığı odaya dingin bir ışık saçıyordu. Güvenlik ve lüks vaat eden villa, annemle beni yoksulluktan kurtaracak bir can simidi gibi görünmüştü. Ama şimdi, parıldayan ama aynı zamanda kısıtlayıcı, altın bir kafes gibiydi

"Michael," dedim sonunda, içimdeki karmaşaya rağmen sesim sakindi. "İkimiz de kendimizi istemediğimiz bir durumda buluyoruz. Neden yaptığını anlıyorum ve seni suçlamıyorum. Bunu kendi yolumuzla başarabiliriz."

Aramızda sessiz bir anlaşma gerçekleşti. Evliliğimiz romantizm ve tutku üzerine kurulu olmayabilirdi, ama başka bir şey üzerine kurulu olabilirdi: şefkat ve karşılıklı saygı. Koşulların birbirine bağladığı, ancak yine de kendi ortaklık versiyonumuzu yaratabilen iki bireydik.

Sonraki haftalarda bir ritim yakaladık. Herkesin önünde rollerimizi oynadık; ben de ona etkinliklerde eşlik ettim ve dünyanın bizden beklediği sevgi dolu çifti canlandırdık. Özel hayatımızda ise bir dostluk kurduk, birbirimizin hayallerini ve korkularını öğrendik, alışılmadık olsa da kendi başına rahatlatıcı bir arkadaşlık paylaştık.

Michael, çekingen tavrına rağmen keskin bir zekâya ve sanata derin bir hayranlık besliyordu. Seyahatlerinden, tekrar ziyaret etmeyi özlediği yerlerden hikayeler anlatırdı. Karşılığında ben de ona çocukluğumu, Teksas'taki sade hayatımı ve hayatın zorlukları araya girmeden önce ressam olmayı nasıl hayal ettiğimi anlatırdım

Tahoe Gölü kıyısındaki villamız, beklenmedik arkadaşlığımızın yeşerdiği bir cennet, bir sığınak haline geldi. Uçsuz bucaksız ve sonsuz su, sıra dışı birlikteliğimizin sonsuz olasılıklarını yansıtıyordu. İşte orada, fırçayı tekrar elime alıp geçmişimin manzaralarını ve geleceğimin hayallerini resmetme cesaretini buldum.

Michael sanatımı destekledi ve ben de onun dünyayla yeni bir özgüvenle yüzleşmesine yardımcı oldum. Birlikte, aşkın tek bir tanımı olmadığını keşfettik. Birbirimizin yanında olmanın basit bir eylemi, paylaşılan bir kahkaha veya birinin sizi gerçekten anladığını bilmenin verdiği sessiz bir huzur olabilirdi.

Evliliğimiz bir aldatmaca olarak başlamış olabilir, ama derin ve gerçek bir şeye dönüştü. Sonunda, bizi bağlayan şey zorunluluk değil, tercihti; hayatın karmaşıklıklarını birlikte, el ele, kelimenin tam anlamıyla ortaklar olarak yaşama kararıydı.

Reklamlar

Düğün gecemizde

Bunları da İzleyebilirsiniz