Benim adım Yusuf…

O gece odama çekildiğimde hanımımı rüyamda gördüm.
Yüzü yine gençti, gülümsüyordu.
— Artık bırak Yusuf… dedi.
— O sandığı da, yükünü de bırak…

Sabah gözlerimi açtığımda içimde tuhaf bir hafiflik vardı.
Sandık yerli yerinde duruyordu… ama artık onun içindeki yük benim omzumdan kalkmıştı sanki.
Sadece, usulca dua ettim:
“Allah’ım… ne hata ettiysem bağışla. Bütün yükümü Sana bıraktım…”

Ve ilk defa yıllar sonra derin bir uykuya daldım.